برای بررسی و رصد وضعیت واحدهای صنعتی بهترین شاخص محاسبه‌ی بهره‌وری است. در واقع بهره‌وری از تقسیم دو عدد بر یکدگر حاصل می‌شود. صورت کسر ارزش خروجی‌ها، محصولات یا خدمات واحد صنعتی می‌باشد و مخرج کسر ارش کل ورودی‌های مختلف به کارخانه را شامل می‌شود. به عنوان مثال ورودی‌های یک کارخانه می‌توانند انرژی‌ها، منابع انسانی، مواد اولیه و خام، ماشین‌آلات، تجهیزات و دستگاه‌ها باشد. مجموع ارزش‌ها و هزینه‌های ذکر شده، ارزش کل ورودی‌های یک کارخانه را تشکیل می‌دهند. اگرچه پارامترهای گفته شده، لزوماً ثابت نیستند و با توجه به نوع و زمینه‌ی فعالیت واحد می‌توانند کم یا زیاد شوند. ارزش خروجی کارخانه نیز تقریباً مشخص و قابل ملموس می‌باشد. ارزش کل محصولات و کالاهای تولید شده شامل این قسمت می‌شود. پس از محاسبه‌ی بهره‌وری دو حالت زیر می‌تواند رخ دهد:

—> بهره‌وری کوچک‌تر یا مساوی یک باشد. در این حالت می‌توان نتیجه گرفت که آن واحد صنعتی دچار مشکلات فراوانی است و نه تنها خلق ارزش ندارد، بلکه تنها از ارزش ورودی‌ها استفاده‌ی بیهوده دارد. برای پی بردن به مشکل نیاز است که بهره‌وری‌های جزئی بررسی شوند و دقیقاً مشخص گردد که کدام پارامتر از ورودی‌ها هزینه‌ی گزافی را بر کارخانه تحمیل نموده است.

—> بهره‌وری بزرگ‌تر از یک باشد. در این حالت می‌توان وضعیت اقتصادی واحد صنعتی از لحاظ بهره‌وری را مناسب دانست. پس می‌توان نتیجه گرفت که از لحاظ شاخص بهره‌وری، واحد صنعتی از وضعیت مناسبی برخوردار می‌باشد.